പാതയുടെ മുഖം വികൃതവും ഹൃദയഭേദകവും ആകുമ്പോൾ നെല്ലിയോട്ട് ബഷീർ

പാതയുടെ മുഖം വികൃതവും ഹൃദയഭേദകവും ആകുമ്പോൾ

നെല്ലിയോട്ട് ബഷീർ

കേരളം പ്രകൃതിസൗന്ദര്യത്തിന്റെ പ്രതീകവും,സാംസ്കാരിക ഉണർവിന്റെ കേന്ദ്രവുമാണ് എന്നാണ് ലോകം പാടിയിരുന്നത്. എന്നാൽ ഇന്നത്തെ യാഥാർത്ഥ്യം അതിന്റെ മറുവശമാണ്. ഒരിക്കൽ “ഗോഡ്സ് ഓൺ കൺട്രി” എന്നു വിളിച്ചിരുന്ന ഈ നാട് ഇന്ന് “കുഴികളുടെ നാട്” ആയി മാറിയിരിക്കുകയാണ്. യാത്ര എന്നത് മലയാളിക്ക് ദിനചര്യയിലെ അവിഭാജ്യഘടകമാണെങ്കിലും, ഇന്നത് ആനന്ദമല്ല, മറിച്ച് ഒരു യാതനയാണ്.

പ്രതിദിനം ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ ജോലിയ്ക്കും, പഠനത്തിനും ചികിത്സയ്ക്കുമായി ഈ കേരളത്തിലങ്ങോളമിങ്ങോളം സഞ്ചരിക്കുന്നു.മഞ്ചേശ്വരം മുതൽ പാറശ്ശാല വരെ യാത്ര ചെയ്തതിന്റെ അനുഭവ പാശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഈ അനുഭവക്കുറിപ്പ് ഇവിടെ പ്രതിപാദിക്കുന്നത്.പൊതു ജനങ്ങൾ നേരിടുന്നത് ഗതാഗതം എന്ന പേരിലുള്ള കുഴപ്പങ്ങളുടെ കൂമ്പാരത്തേയാണ്. റോഡുകൾ പൊളിഞ്ഞതും കുഴികളാലും നിറഞ്ഞതുമാണ്; മഴ പെയ്താൽ പാതകൾ കായലായി മാറുന്നു; ട്രാഫിക് നിയന്ത്രണം തകരാറിലായതുകൊണ്ട് മൈലുകളോളം നീളുന്ന വാഹനനിരകൾ.ഇതെല്ലാം ചേർന്ന് കേരളത്തിലെ യാത്രാവ്യവസ്ഥ ഒരു ദൗർഭാഗ്യകഥയായി മാറിയിരിക്കുന്നു.

വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ സംസ്ഥാനത്ത് കോടികൾ ചെലവഴിക്കുന്നു.പുതിയ ഹൈവേകൾ, സ്മാർട്ട് റോഡുകൾ, ഫ്ലൈഓവർ പദ്ധതികൾ എല്ലാം വാഗ്ദാനങ്ങളായി ഉയരുമ്പോൾ, യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽ അത് കുഴികളായി തകർന്നുനിൽക്കുകയാണ്. പ്രധാന നഗരങ്ങൾ ആയ കൊച്ചി, തിരുവനന്തപുരം, കോഴിക്കോട് തുടങ്ങിയവയിൽ പോലും പാതകളുടെ അവസ്ഥ സഹിക്കാനാവാത്തതാണ്. വർഷംതോറും പണിയുന്ന പാതകൾ മഴക്കാലം തുടങ്ങുന്നതോടെ പൊളിഞ്ഞ് കുഴികളാകുന്നു.ഇത്രയും ചെലവിട്ടിട്ടും ഇത്രയും തകർച്ചയെന്നത് ഭരണനിരയുടെ ഉത്തരവാദിത്തക്കുറവിന്റെയും അഴിമതിയുടെയും തെളിവാണ്.കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾ കെട്ടിപ്പൊക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദേശീയപാത 66 മനുഷ്യന്റെ ജീവനെടുക്കുന്ന കെണിയായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് നാം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.കൊട്ടിയത്തിന് സമീപം മൈലക്കാട്ടുണ്ടായ അനുഭവം ഇതിന്റെ നേർകാഴ്ചയാണ്. വാഹനങ്ങളിൽ നിന്ന് ആളുകൾ ഇറങ്ങിയോടിയതുകൊണ്ടാണ് വൻദുരന്തം ഒഴിവായത്. സമാനരീതിയിലുള്ള റോഡും സംരക്ഷണഭിത്തി ഇടിയലും നേരത്തെതന്നെ മലപ്പുറത്തെ കൂരിയാടിൽ നടന്നതാണ്.പാഠം പഠിക്കാതെ കരാറുകാർക്കൊപ്പം തണലേകി നടക്കുന്ന സർക്കാരും മന്ത്രിയുമാണ് നമുക്കുള്ളത്.

കരാറുകാർ പലരും ഗുണനിലവാരം പാലിക്കാതെ കുറച്ചുകാലം നിലനിൽക്കുന്ന പാതകൾ പണിതിരിക്കുന്നു. അധികൃതർ ഇവയുടെ പരിശോധന നടത്തണമെങ്കിലും പലപ്പോഴും അത് രേഖാപരമായ ചടങ്ങുകളായി മാത്രം മാറുന്നു. അഴിമതിയും അനാസ്ഥയും ചേർന്ന് പാതകൾക്ക് ആയുസ്സില്ലാതാക്കുകയാണ്.കുഴികൾ നികത്താനുള്ള കരാറുകൾ പോലും ചിലപ്പോൾ രാഷ്ട്രീയ സ്വജനപക്ഷപാതത്തിന്റെ പേരിലാണ് ലഭിക്കുന്നത്. ഇതിന്റെ ഫലമായി പാതകൾ പൊളിഞ്ഞാൽ പോലും ഉത്തരവാദിത്വം ആരും ഏറ്റെടുക്കുന്നില്ല.

കേരളത്തിലെ പൊതുമരാമത്ത് മേഖല ഇന്ന് സ്വജനപക്ഷപാതത്തിന്റെയും പിആർ തന്ത്രങ്ങളുടെയും കുടിലുകളിലാണ് വീണുകിടക്കുന്നത്.റോഡ് നിർമാണത്തിനും പരിപാലനത്തിനുമുള്ള കരാറുകൾ പലപ്പോഴും പാർട്ടി അനുഭാവികൾക്കും ബന്ധുക്കൾക്കുമാണ് ലഭിക്കുന്നത്. ഗുണനിലവാരം എന്നത് പിന്നിൽ പോകുമ്പോൾ മുൻപിൽ വരുന്നത് “താത്പര്യം” എന്ന വാക്കാണ്. ഇതാണ് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ റോഡ് വ്യവസ്ഥയെ നശിപ്പിച്ച പ്രധാന കാരണങ്ങളിൽ ഒന്ന്.

മൂലധനം ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഉദ്ദേശിച്ച രീതിയിൽ അല്ല. അധികാരികളുടെയും കരാറുകാരുടെയും കൂട്ടുകെട്ട് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ വികസനത്തെ തടയുകയാണ്. ഗുണമേൻമയുള്ള കോൺക്രീറ്റ്,ടാർ,കല്ല് എന്നിവയുടെ പകരം കുറഞ്ഞ നിലവാരമുള്ള സാധനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് കോടികൾ ലാഭമാക്കുന്നു. മഴ പെയ്യുമ്പോൾ പൊളിഞ്ഞുപോകുന്ന പാതകൾ അതിന്റെ തെളിവാണ്.

അധികാരികളിൽ നിന്നും രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തകരിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന സംരക്ഷണം കാരണം ഇത്തരം അഴിമതികൾക്കെതിരെ നടപടിയെടുക്കാൻ പാടില്ലാത്ത സ്ഥിതിയാണ്. ജനങ്ങളുടെ പണം ചെലവഴിച്ച് പണിയുന്ന പാതകളാണ് ഇന്ന് അപകടങ്ങളുടെ പാതയായി മാറിയിരിക്കുന്നത്.

നഗരങ്ങളെ “സ്മാർട്ട് സിറ്റി” ആക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞ് സർക്കാർ അനവധി പദ്ധതികൾ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. റോഡുകൾക്കും പാതകൾക്കും “സൗന്ദര്യവൽക്കരണം” എന്ന പേരിൽ പൂക്കളും ലൈറ്റുകളും അലങ്കാരങ്ങളും പണിയുന്നു.എന്നാൽ ആ അലങ്കാരങ്ങളുടെ അടിയിൽ കുഴികളും പൊളിഞ്ഞ ടാറുമാണ്. നഗരത്തിന്റെ മുഖം മനോഹരമാക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ജനങ്ങളുടെ സുരക്ഷയ്ക്ക് പകരം, കാഴ്ചയ്ക്കായുള്ള കച്ചവടമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.

സൗന്ദര്യവൽക്കരണം എന്നത് വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ നടത്തുന്ന കൃത്രിമമായ ഒരു പിആർ വർക്ക് മാത്രമാണ്. പാതകൾക്ക് ലൈറ്റുകൾ, ഡിവൈഡറുകൾ,ഫോട്ടോ പോയിന്റുകൾ എല്ലാം ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു ചെറിയ മഴയാൽ തന്നെ ടാർ പൊളിഞ്ഞ് കുഴികൾ രൂപപ്പെടുന്നു. അടിസ്ഥാനസൗകര്യം ഉറപ്പാക്കാതെ പാതയുടെ പുറംഭാഗം അലങ്കരിക്കുന്നത് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ വികസനത്തിന്റെ അർത്ഥശൂന്യതയാണ് കാണിക്കുന്നത്.

കേരളത്തിലെ ഭരണകൂടം ഇന്ന് വികസനത്തെക്കാൾ കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നത് പ്രചാരണത്തിനാണ്. ഓരോ റോഡ് നിർമ്മാണവും ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യുമ്പോൾ പിആർ ക്യാമ്പെയ്‌നുകൾ, ബോർഡുകൾ, പരസ്യങ്ങൾ, സോഷ്യൽ മീഡിയ പോസ്റ്റുകൾ എല്ലാം ഉണ്ടാകും. എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ ആ പാതകൾ ജനങ്ങൾക്കായി എത്രത്തോളം സുരക്ഷിതമോ ഗുണമേൻമയുള്ളതോ എന്ന് ആരും ചോദിക്കുന്നുമില്ല ശ്രദ്ധിക്കുന്നുമില്ല.

മാധ്യമങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വികസനത്തിന്റെ തിളക്കം പ്രദർശിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അതിന്റെ അടിയിൽ ജനങ്ങളുടെ ദുരിതം മറയ്ക്കപ്പെടുകയാണ്. പിആർ വർക്ക് ഉപയോഗിച്ച് സത്യം മങ്ങിച്ചുകൊണ്ട് അധികാരികൾ തങ്ങളുടെ ഇമേജ് നിലനിർത്തുന്നു. ഇതോടെ യഥാർത്ഥ പ്രശ്നങ്ങൾ എവിടെയും ശ്രദ്ധ നേടുന്നില്ല.

റോഡുകൾ മാത്രം അല്ല, ഗതാഗത സംവിധാനവും തകർച്ചയുടെ വക്കിലാണ്. വാഹനങ്ങളുടെ എണ്ണം അനിയന്ത്രിതമായി വർധിച്ചിട്ടും റോഡ് വീതി അതേപോലെ തന്നെയാണ്.ട്രാഫിക് നിയന്ത്രണ സംവിധാനങ്ങൾ പഴകിയതാണ്. നൂറുകണക്കിന് പേർ പ്രതിദിനം ട്രാഫിക് കുടുക്കിൽ കുടുങ്ങി മണിക്കൂറുകൾ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു.

മെട്രോ, ഫാസ്റ്റ് ട്രാക്ക് ബസുകൾ, ഇ-വാഹനങ്ങൾ തുടങ്ങിയ പദ്ധതികൾ വികസനത്തിന്റെ പ്രതീകമെന്ന പോലെ പ്രചരിപ്പിച്ചെങ്കിലും അവ ജനങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾക്കൊരു സ്ഥിരപരിഹാരം ആയിട്ടില്ല. പലയിടത്തും റോഡുകൾ വാഹനങ്ങൾക്ക് അപ്രാപ്യമാണ്. അടിയന്തരാവശ്യങ്ങൾക്ക് രോഗിയെ ആശുപത്രിയിലെത്തിക്കാനുള്ള സമയത്ത് ഈ ഗതാഗത തടസ്സം മരണത്തിനും കാരണമാകുന്നു.

മലയോരപ്രദേശങ്ങളിലെ സ്ഥിതി ഇതിലും ദയനീയമാണ്. മഴക്കാലത്ത് വഴികൾ മുഴുവൻ മണ്ണിനാൽ മൂടപ്പെടുന്നു.കുടുങ്ങിയ വാഹനങ്ങൾ,ഒറ്റപ്പെട്ട ഗ്രാമങ്ങൾ,പഠനവും ആരോഗ്യസേവനവും ലഭിക്കാത്തവർ, ഇവയാണ് അവിടുത്തെ ദൈനംദിനകാഴ്ചകൾ. അതിനും മേൽ പരിഗണന കിട്ടുന്നത് നഗരങ്ങളിലെ സൗന്ദര്യവൽക്കരണ പദ്ധതികൾക്കാണ്. മലയോര പ്രദേശങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ഭരണകൂടത്തിന്റെ പടിവാതിൽക്കപ്പുറമാണ്.

പാതകളുടെ ഈ അവസ്ഥയിൽ ദിനംപ്രതി അപകടങ്ങൾ വർധിക്കുന്നു. റോഡുകളിൽ കുഴികൾ മൂലം വാഹനങ്ങൾ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. ചിലപ്പോൾ ഡ്രെയിനേജ് ഇല്ലായ്മ മൂലം വെള്ളം നിറഞ്ഞ കുഴികളിൽ വാഹനം മറിഞ്ഞ് മരണങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിലുള്ള അപകടങ്ങൾക്കും അഴിമതിക്കും ഉത്തരവാദിത്വം ആരും ഏറ്റെടുക്കുന്നില്ല.ചിലരുടെ കയ്യിൽ പണം കയറിയാൽ മനുഷ്യജീവിതം പോലും വിലയില്ലാതാകുന്ന അവസ്ഥയിലാണ് സമൂഹം.

കേരളം വികസനത്തിനായി കോടികൾ ചെലവഴിച്ചിട്ടും ജനങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചത് പൊളിഞ്ഞ പാതകളും നഷ്ടപ്പെട്ട ജീവിതവുമാണ്. വളരെയധികം പദ്ധതികൾ പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടും അവയുടെ ഗുണനിലവാരം ഉറപ്പാക്കാൻ ശക്തമായ സംവിധാനമില്ല. പദ്ധതികൾക്ക് ഉത്തരവാദികളായ ഉദ്യോഗസ്ഥരും രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളും തങ്ങളുടെ പിആർ ചിത്രങ്ങൾ മാത്രം സംരക്ഷിക്കുന്നു.

വികസനം എന്നത് പച്ച ബോർഡുകളിലോ മുദ്രാവാക്യങ്ങളിലോ അല്ല, അത് ജനങ്ങളുടെ ജീവിതനിലവാരത്തിലാണ് പ്രകടമാകേണ്ടത്. റോഡുകൾ സുരക്ഷിതമാകാതെ ഒരു സംസ്ഥാനത്തെയും വികസിതമെന്ന് വിളിക്കാനാവില്ല.

ഇനി കേരളത്തിന് വേണ്ടത് വാഗ്ദാനമല്ല, പ്രവർത്തനമാണ്. ഗുണനിലവാരമുള്ള പാതകൾ പണിയാൻ കർശനമായ മേൽനോട്ടം വേണം.കരാറുകാരുടെ ഉത്തരവാദിത്തം ഉറപ്പാക്കണം,അഴിമതി കണ്ടെത്തിയാൽ ശക്തമായ നടപടി വേണം. അർദ്ധപാലനവും സൗന്ദര്യവൽക്കരണവും മതിയാകും,ഇപ്പോൾ ആവശ്യം സ്ഥിരതയും സത്യസന്ധതയുമാണ്.

മഴയെത്തുമ്പോൾ പാതകൾ പൊളിയാതിരിക്കാൻ ആധുനിക സാങ്കേതിക വിദ്യകൾ ഉപയോഗിക്കണം. മലയോരപ്രദേശങ്ങളിലെ അടിസ്ഥാനസൗകര്യങ്ങൾ മുൻഗണനാ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തണം. നഗരങ്ങളുടെ മുഖം അലങ്കരിക്കുന്നതിന് പകരം പാതകളുടെ അടിത്തറ ഉറപ്പാക്കണം.

കേരളം ഒരു കാലത്ത് മാതൃകാ സംസ്ഥാനമായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും അതിന് പിന്നോട്ടില്ലാതെ മുന്നോട്ട് പോകാൻ കഴിയും,പക്ഷേ അതിന് ആവശ്യമുള്ളത് ജനങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ കേൾക്കുന്ന ഭരണകൂടവും അഴിമതിയില്ലാത്ത സംവിധാനവുമാണ്. ഓരോ കുഴിയിലും വീഴുമ്പോൾ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുന്ന ഈ യാഥാർത്ഥ്യം മാറ്റേണ്ടത് അടിയന്തരമാണ്.

പാതകൾ ഒരു സംസ്ഥാനത്തിന്റെ പുരോഗതിയുടെ പ്രതീകമാണ്. കുഴികളില്ലാത്ത പാതകൾ, അഴിമതിയില്ലാത്ത കരാറുകൾ, സത്യസന്ധമായ വികസനം ഇതാണ് ജനങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. ഒരുദിവസം കേരളം വീണ്ടും “വികസനത്തിന്റെ പാതയിൽ” നടക്കും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ ജനങ്ങൾ ഇന്നും ഈ പൊളിഞ്ഞ വഴികളിലൂടെ മുന്നേറുകയാണ്.ഒരു പ്രതീക്ഷയുടെ തുരുത്ത് തേടിയുള്ള യാത്ര.