നവകേരളം: പ്രതീക്ഷകളുടെ മുഖമുദ്രയ്ക്കപ്പുറം

നവകേരളം: പ്രതീക്ഷകളുടെ മുഖമുദ്രയ്ക്കപ്പുറം

നെല്ലിയോട്ട് ബഷീർ

കേരളം സപ്തതിയോടടുക്കുമ്പോഴും ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാടിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് മോചനമാകുന്നില്ല.പത്ത് വർഷത്തോടടുക്കുന്ന പിണറായി ഒന്നും രണ്ടും സർക്കാറുകളെ വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് ജനങ്ങൾ ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നത്. പിണറായി ഒന്നാം സർക്കാരിന്റെ കാലാവധി കഴിഞ്ഞ് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നേരിട്ടപ്പോൾ പ്രളയവും കോവിഡും സൗജന്യഭക്ഷണ കിറ്റുകളും രണ്ടാമത്തെ പിണറായി സർക്കാരിന്റെ വിജയത്തിൽ വലിയ പങ്കുവഹിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി. എന്നാൽ അപ്രതീക്ഷിതമായി തുടർഭരണത്തിലെത്തിയ പിണറായിക്ക് ജനങ്ങളുടെ പ്രത്യാശകൾക്കൊത്ത് മുന്നേറ്റം നടത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന വിലയിരുത്തലാണ് ഇപ്പോൾ ശക്തമാകുന്നത്. മഞ്ചേശ്വരം മുതൽ പാറശ്ശാല വരെ വികസനപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ പേരിൽ റോഡ് പ്രവർത്തികൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുകയാണ്.നടത്തുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സുതാര്യതയും ഗുണനിലവാരവും ഇല്ലെന്ന് ആക്ഷേപം ഉയരുന്നു. ആശുപത്രികളിലെ ചികിത്സയും ഉപകരണങ്ങളുമെല്ലാം വെന്റിലേറ്ററിലായ അവസ്ഥയിലാണ്. കാഴ്ചപ്പാടില്ലാത്ത പദ്ധതികളും പ്രചാരണങ്ങൾക്കും ശേഷം പിൻവാങ്ങേണ്ടിവന്ന അവസ്ഥകളും കാണാം. സർക്കാരിന്റെ കാലാവധി പൂർത്തിയാകാൻ മാസങ്ങൾ മാത്രം ബാക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ ഭരണത്തിന്റെ പരിമിതികളും ജനങ്ങൾ നേരിടുന്ന യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും വ്യക്തമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

നവകേരളം,കിഫ്ബി, വിദ്യാകേരളം,ലൈഫ് മിഷൻ തുടങ്ങിയ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ആദ്യം ജനങ്ങളിൽ പ്രതീക്ഷയുണർത്തിയെങ്കിലും, അവയിൽ പലതും മുദ്രാവാക്യങ്ങളായിട്ടാണ് തീർന്നത്.ഭരണകൂടം മാറ്റത്തിന്റെ മുഖം കാണിക്കുമെന്ന വിശ്വാസം ജനങ്ങൾ പുലർത്തിയെങ്കിലും അതിന്റെ പ്രതിഫലനം ഭരണനടപടികളിൽ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയചരിത്രത്തിൽ ദീർഘകാലം തുടർച്ചയായി അധികാരത്തിൽ തുടരുന്ന മുഖ്യമന്ത്രി എന്ന റെക്കോർഡ് നേടിയെങ്കിലും, ഒന്നും രണ്ടും പിണറായി സർക്കാരുകളും ജനങ്ങളോട് സമതുലിതമായ പ്രതിബന്ധം പുലർത്താൻ പരാജയപ്പെട്ടുവെന്നതാണ് പൊതുജനാവബോധം.

ഭരണത്തിന്റെ ആരംഭം മുതൽ തന്നെ അധികാരം മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ കൈകളിലേക്കാണ് കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെട്ടത്. മന്ത്രിമാർക്കും ഭരണാധികാരികൾക്കും സ്വതന്ത്രമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ പരിമിതികൾ നേരിട്ടുവെന്ന ആരോപണം പാർട്ടിക്കകത്തുനിന്നുതന്നെ ഉയർന്നു. ജനങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ കേൾക്കുന്നതിന് പകരം, തീരുമാനങ്ങൾ മുകളിൽ നിന്നെത്തുകയായിരുന്നു പതിവ്. ഈ ഏകകേന്ദ്രികൃത ഭരണരീതി “പാർട്ടി ഭരണത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തിഭരണം” എന്ന വിമർശനങ്ങൾക്കു വഴി തെളിച്ചു..

ചൂരൽമല ദുരന്തം: അനാസ്ഥയുടെൽ പ്രതീകം

വികസനത്തിന്റെയും നിയന്ത്രണത്തിന്റെയും പേരിൽ നടക്കുന്ന പദ്ധതികളുടെ പിന്നിൽ ചിലപ്പോഴുള്ള പരിസ്ഥിതി അവഗണനയുടെ ഏറ്റവും വേദനാജനക ഉദാഹരണമായിരുന്നു ചൂരൽമല ദുരന്തം. അർദ്ധരാത്രിയിലെ മണ്ണിടിച്ചിൽ അനവധി വീടുകൾ തകർത്തും നിരപരാധികളായ മനുഷ്യജീവൻ കളഞ്ഞപ്പോൾ, സർക്കാർ മെഷിനറി പ്രതികരിക്കാൻ വൈകിയെന്നാരോപണങ്ങൾ ഉയർന്നു. ദുരിതാശ്വാസം എത്താൻ മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ടതും, കുടുങ്ങിയവരെ രക്ഷിക്കാൻ ആവശ്യമായ യന്ത്രങ്ങൾ സ്ഥലത്തില്ലായ്മയും ജനരോഷം വളർത്തി. അനുമതിയില്ലാത്ത കെട്ടിടനിർമ്മാണങ്ങൾക്കും അക്രമിതമായ ഖനനപ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും മേൽ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടെന്നതാണ് ഈ ദുരന്തം കാണിച്ച യാഥാർത്ഥ്യം. “നവകേരളം” എന്ന മുദ്രാവാക്യം മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുമ്പോൾ പ്രകൃതിയോടുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം മറന്നതിന്റെ വില ഈ ജനങ്ങൾ തന്നെയാണ് അടച്ചത്. ദുരന്തത്തിലെ ഗുണഭോക്താക്കൾക്കുള്ള പുനരധിവാസ പദ്ധതി ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞിട്ടും ബാലികേറാ മലയായി തുടരുന്നു.

 ശബരിമലയും ഭരണത്തിന്റെ സങ്കടങ്ങൾ

സർക്കാരിന്റെ മുഖത്തടിയായിത്തീർന്ന മറ്റൊരു സംഭവമായിരുന്നു ശബരിമല സ്ത്രീപ്രവേശന വിവാദം. സുപ്രീംകോടതിയുടെ വിധിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സ്ത്രീകൾക്ക് പ്രവേശനം അനുവദിച്ചെങ്കിലും, അതിന്റെ സാമൂഹ്യപ്രതിഫലനങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ ഭരണകൂടം പരാജയപ്പെട്ടു. ഭക്തജനങ്ങളുടെ മതവികാരങ്ങളും നിയമന്യായവുമെല്ലാം തമ്മിൽ സമതുലിതമായ സമീപനം സ്വീകരിക്കാനായില്ല. പോലീസ് പ്രയോഗവും അടിച്ചമർത്തലും സർക്കാരിന്റെ ജനകീയതയെ മങ്ങിയതാക്കി.

 *അഴിമതിയുടെ നിഴലുകൾ* 

പിണറായി ഭരണത്തിന്റെ വിശ്വാസ്യതയെ ഏറ്റവും അധികം ബാധിച്ചത് അഴിമതിയാരോപണങ്ങളാണ്.സ്വർണ്ണക്കടത്ത് കേസ്, ലൈഫ് മിഷൻ,കിഫ്ബി, ഇ-മൊബിലിറ്റി തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങൾ സർക്കാരിന്റെ സുതാര്യത ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാൻ കാരണമായി. ഇതിൽ ഏറ്റവും പുതിയതും ചർച്ചയായതുമാണ് സ്വർണപ്പാളി വിവാദം. സ്വർണപ്പാളി വിവാദത്തിൽ സർക്കാർ ആടിയുലഞ്ഞു.ആദ്യം നിഷേധിച്ചെങ്കിലും, പിന്നീടുള്ള വിവരങ്ങൾ ജനങ്ങളെ കൂടുതൽ സംശയാസ്പദരാക്കി. പ്രഥമനേതൃത്വം തന്നെ ആഡംബരത്തിന്റെ പ്രതീകമാകുമ്പോൾ, ജനങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന സാമ്പത്തികപ്രതിസന്ധിയുമായി അതിനുള്ള ബന്ധമൊട്ടുമില്ലായിരുന്നു. “ജനാധിപത്യ സർക്കാരിന്റെ മുഖം പൊന്നാൽ മിനുങ്ങുന്നില്ല, ജനങ്ങളുടെ കണ്ണീർകൊണ്ടാണ് മങ്ങുന്നത്” എന്ന പ്രസ്താവന ഈ വിവാദത്തിനുശേഷം സമൂഹമാധ്യമങ്ങളിൽ വ്യാപകമായി പങ്കുവെക്കപ്പെട്ടു.

 സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയും തൊഴിൽരഹിതത്വവും

ഒന്നാം പിണറായി സർക്കാരിന്റെ കാലത്തുതന്നെ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ധനാഭാവം കടുത്തതായിരുന്നു. “കിഫ്ബി” പദ്ധതിയുടെ ധനകാര്യസമർത്ഥത ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടു. സംസ്ഥാന കടബാധ്യത ഉയർന്നു, പൊതു മേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങൾ നഷ്ടത്തിലായി. തൊഴിൽരഹിതത്വം വർധിച്ച്, യുവജനങ്ങൾ വിദേശങ്ങളിലേക്കും മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കും ചേക്കേറി. വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയ യുവാക്കൾക്കുള്ള തൊഴിൽനേട്ടങ്ങൾ വെറും കണക്കുകളായി മാറി. ഇതിനെതിരെ യാഥാർത്ഥ്യപരമായ തൊഴിൽസൃഷ്ടി നടപടികൾ ഭരണകൂടം കാണിച്ചില്ല.വിലവർധന, വൈദ്യുതി, ഇന്ധന, വെള്ളനിരക്കുകൾ എല്ലാം കൂടി ജനജീവിതം ഭാരം കൂടിയതാക്കി.

 ആശാവർക്കർമാരുടെ സമരം: അവഗണനയുടെ പ്രതീകം

ജനാരോഗ്യരംഗത്തിന്റെ അടിത്തറയായ ആശാവർക്കർമാർ മാസങ്ങളോളം നീണ്ടുനിന്ന സമരം നടത്തി. നീതിയുള്ള വേതനം, പെൻഷൻ, സ്ഥിരത തുടങ്ങിയ ആവശ്യങ്ങളുമായിട്ടായിരുന്നു അവരുടെ പോരാട്ടം. എന്നാൽ സർക്കാർ സ്വീകരിച്ച നിലപാട് കടുത്തതും അനുകമ്പയില്ലാത്തതുമായിരുന്നു. “മാതൃത്വത്തിനും കരുതലിനും പ്രതീകമായ” ആശാവർക്കർമാരോട് തന്നെയാണ് “അസഹകരണമെന്ന” മുദ്ര പതിപ്പിച്ചത്. സമരത്തെ അവഗണിച്ച് സർക്കാർ പുതിയ നിയമനങ്ങൾ പ്രഖ്യാപിക്കുകയും, സമരം തകർക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തതോടെ ഭരണത്തിന്റെ “ജനകീയത” എന്ന മുഖം മങ്ങിപ്പോയി. സ്ത്രീസമത്വവും സാമൂഹികനീതിയും മുദ്രാവാക്യങ്ങളാക്കിയ ഭരണകൂടം, സ്ത്രീകളുടെ ഈ നീതിപ്രതീക്ഷകൾ തള്ളിയതിൽ ജനങ്ങൾ നിരാശരായി.

 *പി.എം. ശ്രീ പദ്ധതി: ഒപ്പിടലും മരവിപ്പിക്കലും* 

വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്ത് ഏറെ ചർച്ചയിലായത് പി.എം. ശ്രീ പദ്ധതിയായിരുന്നു. കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസ നവീകരണ പദ്ധതിയായ ഇത് രാജ്യത്ത് 14500 സ്കൂളുകൾക്ക് പ്രയോജനം നൽകുന്ന പദ്ധതിയായതു കൊണ്ട് നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന വിദ്യാഭ്യാസ ഫണ്ട് നഷ്ടപ്പെടാനിടയാക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞ് പദ്ധതിയിൽ ഒപ്പ് ചാർത്തി സി.പി ഐ യുടെ സമ്മർദ്ദത്താൽ മഷി ഉണങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് പദ്ധതി മരവിപ്പിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞ് അവുടെ കണ്ണിൽ പൊടിയിട്ടു. 

 *ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളിൽ മങ്ങൽ* 

മാധ്യമങ്ങളെ എതിരാളികളായി കാണുന്ന സമീപനം, വിമർശനങ്ങളെ അടിച്ചമർത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ, സോഷ്യൽ മീഡിയ നിയന്ത്രണങ്ങൾ എന്നിവ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ജനാധിപത്യ പ്രതിബദ്ധതയെ ചോദ്യംചെയ്തു. പാർട്ടി സ്വാധീനം സർവകലാശാലകളിലേക്കും സർക്കാർ നിയമനങ്ങളിലേക്കും വ്യാപിച്ചതോടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ സ്വതന്ത്രത നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഗവർണറുമായുള്ള സംഘർഷങ്ങളും ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രതിരോധാത്മക സമീപനങ്ങളും ജനങ്ങളിൽ ഭരണത്തിന്റെ ആത്മവിശ്വാസവും കുറച്ചു.

 *പ്രളയാനന്തര പുനരുദ്ധാരണം: പ്രതീക്ഷയിൽ നിന്നു നിരാശയിലേക്ക്* 

പ്രളയാനന്തര പുനരുദ്ധാരണത്തിന് തുടക്കത്തിൽ ജനകീയ പിന്തുണ ലഭിച്ചെങ്കിലും, ദുരിതാശ്വാസ ഫണ്ടുകളുടെ വിനിയോഗത്തിൽ അനിയന്ത്രിതത്വവും വീടുകളുടെ വിതരണം വൈകിയതും കനത്ത വിമർശനങ്ങൾക്ക് വഴിവെച്ചു. “നവകേരളം” എന്ന മുദ്രാവാക്യം യാഥാർത്ഥ്യമായിത്തീരണമെന്ന ആഗ്രഹം ജനങ്ങളിൽ നിലനിന്നിട്ടും, ഭരണനടപടികളിൽ അതിന്റെ പ്രതിഫലനം കുറവായിരുന്നു. ഭരണനിരീക്ഷണത്തിലെ വീഴ്ചകളും അധികാരാധിപത്യ സ്വഭാവവും ഈ പ്രതീക്ഷകൾ മങ്ങിയതാക്കി.

 *വിമർശനങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളാത്ത ഭരണശൈലി* 

വിമർശനങ്ങളെ ഉൾക്കൊണ്ട് സ്വയം തിരുത്താനുള്ള മനോഭാവം ഭരണകൂടത്തിൽ കുറവായിരുന്നു. എതിരാളികളെ ആക്രമിച്ചുകൊണ്ട് പ്രതിരോധം തീർക്കുന്ന നിലപാട്, ഭരണത്തെ ഒരു രാഷ്ട്രീയ പോരാട്ടമാക്കി മാറ്റി. ഭരണത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം ജനക്ഷേമമല്ല, “വിരോധത്തെ തോൽപ്പിക്കൽ” ആണെന്ന തോന്നലാണ് പൊതുജനങ്ങളിൽ വളർന്നത്. ഇതോടെ ഭരണത്തിൽ നിന്നു മനുഷ്യസ്പർശം അപ്രത്യക്ഷമായി.

 *ഒരു പാഠമായി ശേഷിക്കുന്ന കാലഘട്ടം* 

പിണറായിസത്തിലൂടെ സംസ്ഥാനത്തിന് ലഭിച്ച സ്ഥിരതയ്ക്കൊപ്പം, ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളിൽ ഉണ്ടായ മങ്ങലും വ്യക്തമാണ്. നിയമത്തിന്റെ ന്യായവാഴ്ചയും മനുഷ്യാവബോധവും തമ്മിൽ തുലാസമാക്കാൻ ഭരണകൂടം പരാജയപ്പെട്ടിടത്താണ് ഈ കാലത്തിന്റെ പാഠം നാം പഠിക്കേണ്ടത്. കാലം കടന്നുപോയാലും ഈ ഭരണകാലം കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയചരിത്രത്തിൽ “വികസനത്തിന്റെ പ്രഖ്യാപനങ്ങൾക്കപ്പുറം, ജനവികാരങ്ങൾക്കൊപ്പം നീങ്ങാൻ കഴിയാതായ ഭരണത്തിന്റെ കഥ” എന്ന നിലയിൽ ഓർമിക്കപ്പെടും.